Справаздача воднага пахода па рацэ Нішча

Калі: 1 – 5 траўня 2008 года

Маршут: воз. Чарэпіцкае, воз. Валькаўское, воз. Чарэпта, р. Чарапяціца, в. Юховічы, в. Ходаны, в. Сасновы Бор, м. Клясьціцы, с. Сакалішча, р. Дрыса; Рассонскі раён, Віцебская вобласьць.

01.05.2008 – чацвер

Месцам старта быў вызначаны мыс на возеры Чарэпіцкім, дзе на мапе адметка узроўня паверхні вады 138,9 м. Аднак згрузіліся, не даехаўшы паўкілямэтры, на суседнім (заходнім) мысочку на добрай, падрыхтаванай турыстычнай стаянцы. Зьбіраючы байдаркі – прыгатавалі абед і апасьля 14 гадзін вышлі на ваду, а дакладней у 14:50 усе экіпажы рванулі наперад. 

"...а на забытой тобою фотке
минус сто сорок и вечное лето."
Рамазанова З.

…Казалось, что уже весна и появилось солнце. И оно будет. Жмурясь и стараясь не делать лишних движений, я сидела в лодке и автоматически гребла. Солнце. Тепло и ласково.

А потом налетел ветер. И снег. Прямо в лицо, практически параллельно земле, во все щели в одежде. На коже, на пончо, на байдарке, везде – мокрый, тяжёлый, пропитанный водой снег. Снег, которого мы не видели всю зиму. Долгожданный?.. Март всё-таки. Совесть бы имел. Холодно, мокро, неуютно. А речушка всё бьётся на рукава и прячется под низкими ветвями деревьев - чёрными, мокрыми, тяжёлыми. И вода – чёрная. Чёрная и быстрая. И снег хлопьями. Байдарка бесшумно скользит по воде. И надо увернуться от веток. И продраться сквозь них, протолкнуть наше неустойчивое судёнышко вперёд, не перевернуться. И не совсем видно как – снег слепит. 

"...а на забытой тобою фотке
минус сто сорок и вечное лето."
Рамазанава З.

...Здавалася, што ўжо вясна і з'явілася сонца. І яно будзе. Жмурачыся і стараючыся не рабіць лішніх рухаў, я сядзела ў лодцы і аўтаматычна веславала. Сонца. Цёпла і ласкава. 

А потым наляцеў вецер. І сьнег. Прама ў твар, практычна паралельна зямлі, ва ўсе шчыліны ў вопратцы. На скуры, на понча, на байдарцы, усюды - мокры, цяжкі, мокры сьнег. Сьнег, якога мы ня бачылі ўсю зіму. Доўгачаканы?.. Сакавік ўсё-ткі. Сумленьне б меў. Холадна, мокра, няўтульна. А рачулка ўсе б'ецца на рукавы і хаваецца пад нізкімі галінамі дрэў - чорнымі, мокрымі, цяжкімі. І вада - чорная. Чорная і хуткая. І снег шматкамі. Байдарка бясшумна сьлізгае па вадзе. І трэба ўхіліцца ад галінак. І прадрацца скрозь іх, праштурхнуць наш няўстойлівы карабельчык наперад, не перакуліцца. І ня вельмі відаць як - сьнег сьлепіць. 

Справаздача палесскай воднай экспедыцыі

Калі: 22 - 29 сакавіка 2008 года

Удзельнікі:
Жураўлёў Васіль Васіліч - камандор
Багдановіч Наташка
Федзюковіч Юрась (DzedFyodar)
Халымон Зьміцер
Казліцын Аляксей
Харытановіч Мікалай
Курылёнак Леанід Афанас'евіч
Верашчагін Андрэй 

Асноўная мэта: прайсці рэчку Льва, пачаўшы з ракі Гарынь, праз Лесавую рэчку ўвайсьці ў Льву з пошукам вытокаў рэчкі Моства да ракі Сьцьвіга і выйсьці ў раку Прыпяць.

Маршрут: м. Рэчыца, в. Вялікія Вікаравічы, воз. Віры, воз. Доўжак, в. Мочуль, в. Цярэблічы, в. Аздамічы, в. Кароцічы, в. Семурадцы, в. Азяраны, в. Пагост, мост праз Прыпяць. Столінскі раён Гомельской вобласьці.

22.03.2008 - субота

Выезд з Менску ажыцьцяўляўся цягніком Менск-Львіў з высадкай па станцыі "Гарынь" у мястэчку Рэчыца. Камандор дужа хваляваўся за памежную зону й таму даў камандзе вельмі сур'ёзныя інструкцыі, што рабіць пры мажлівых разборках з памежнікамі. Доўгія кансультацыі перад паходам, насамрэч, не далі пэўных тлумачэньняў наконт памежнай зоны, а на самой справе сталася, што як мы вышлі на станцыю, пэрон зачыніўся й пачаўся дагляд цягніку, то мы сталі нікому непатрэбы. На станцыі хлапцы пагадзіліся на двух бусах адвесьці нас ад гораду да нармальнага месца на рацэ Гарынь. Там і заначавалі. 

Каждый год клуб «Эдельвейс» проводит для себя летние оздоровительные лагеря. В нынешний юбилейный 10-й год мы подумали: Браславчане славятся своими озерами, разработаны специальные маршруты, а вот водные походы так и не налажены. Так почему бы нам не стать первопроходцами? Подумали и решили: быть водному походу. Многодневному. Только вот беда – нет у нас соответствующих плавсредств.

Тогда обратились за помощью в отдел физкультуры, туризма и спорта райисполкома и к настоятелю храма Антонию Зембе, которые и дали нам байдарки и лодки. Добровольными помощниками и инструкторами водного туризма согласилась стать спортивная семья Юран, за что всем им мы очень благодарны. Самое активное участие в обеспечении безопасности нашего похода приняли и сотрудники спасательной станции.

Первый день был тренировочным. Мы осваивали технику гребли на байдарках, катались на яхте.

Отчет полесской водной экспедиции 

Дата: 22 - 29 марта 2008 года

Участники:
Журавлёв Василий Васильевич – командор
Багданович Наташка
Федюкович Юра (DzedFyodar)
Халымон Дмитрий
Козлицин Алексей
Хоритонович Николай
Курылёнок Леонид Афанасьевич
Верещагин Андрей 

Основная цель: пройти речку Льву, начав из реки Горынь, через Лесовую речку войти во Льву в поисках истоки речки Моства, до реки Ствига и выйти в реку Припять.

Маршрут: д. Речица, д. Великие Викоровичи, оз. Виры, оз. Должек, д. Мочуль, д. Теребличи, д. Оздамичи, д. Коротичи, д. Семурадцы, д. Озераны, д. Погост, мост через Припять. Столинский район Гомельской области.

22.03.2008 – суббота

Выезд из Минска осуществлялся поездом Минск-Львов с высадкой по станции "Горынь” в поселке Речица. Командор сильно переживал за пограничную зону и по этому дал кломанде очень подробные инструкции, что делать при возможных разборках с пограничниками. Изучение вопроса перед походом не дало внятного представления насчёт погранзоны и нашего в ней нахождения. А на самом деле вышло так, что как только мы покинули перон станции, его закрыли и начался осмотр вагонов. Мы стали никому не нужны. На станции местные таксисты согласились на двух автобусах завести нас от города к нормальному месту на реке Горынь. Там и заночевали.

Шоша – рака ў Глыбоцкім раёне Віцебскай вобласьці, у басэйне Заходняй Дзьвіны. Даўжыня 30 км. Плошча вадазбору 304 км2, Сярэднегадавы расход вады ў вусьці 2 м3/с. Сярэдні нахіл воднай паверхні 0,5 ‰. Асноўныя прытокі — Чысьцянка і Лучайка (леваруч).

Выцякае з возера Шо за 1,4 км на паўднёвы ўсход ад вёскі Надазер'е, упадае ў возера Пліса з усходу, за 2 км на паўднёвы захад ад вёскі Прудаўё. Цячэ па Вушацка-Лепельскім узвышшы, у вярхоўі і сярэдняй плыні па лясістай мясцовасьці.

Шоша - река в Глубокском районе Витебской области, в бассейне Западной Двины. Длина 30 км. Площадь водосбора 304 км². Среднегодовой расход воды в устье 2 м³/с. Средний наклон водной поверхности 0,5‰. Основные притоки - Чистянка и Лучайка (левые).

Шоша вытекает из озера Шо за 1,4 км к юго-востоку от деревни Надозерье и впадает в озеро Плиса с востока, за 2 км к юго-западу от деревни Прудовье. Течет по Ушачско-Лепельской возвышенности, в верховье и среднем течении по лесистой местности.

Водны паход: рэчка Проня
Калі: 13 – 16 верасьня 2007 году

Удзельнікі:
Сабадаж-Радзько Фёдар
Сярога
Федзюковіч Юрась (DzedFyodar)
Міроненка Коля
Віталік

Маршрут: в. Вялікая Каралеўка (Горкаўскі раён); в. Старакожаўка, м. Дрыбін, м. Галавічы (Дрыбінскі раён); в. Будзіна, в. Скварск, м. Пуцькі, в. Стараселье (Чавусаўскі раён), Магілёўская вобласьць.

08.08.2012 споўнілася роўна 9 год, як набыў першы "нармальны" ровар. Дзеля гэтага давялося ехаць у Менск і доўга блукаць па сталіцы. Калі, урэшце, на Дынама не знайшлося нешта прыдатнае. Хаця, ці прыдатнае яно было - разумелася з цяжкасцю. Дужа дорага для таго часу - так. А асаблівых ведаў дык і не было.

Роварная адукацыя цягнулася саматужна і з цяжкасцямі. Даводзілася ўсё праходзіць на сваіх памылках. Запчастак не было, інструмента не было. Параду мог атрымаць только на кірмашы. Дзе такога ўзроўню ровараў не прадавалі.

Нягледзячы на гэта, адбегаў той першы ровар 30000 км, пасля чаго быў паспяхова скрадзены.

Другі з'явіўся больш за два гады таму. Сітуацыя з веларухам у Магілёве кардынальна змянілася і заставаліся только праблемы выбару. Якія паспяхова скончылся на самым прыгожым і дарагім з даступных.

Гэта невялічкая гісторычная замалёўка. А тут хацеў бы апісаць першую сваю пакатушку, якая доўжылася больш за суткі і адбылася, як вы цяпер разумееце, праз 9 год пасля пачатку актыўнага карыстання веламашыны ў прынцыпе.