08.08.2012 споўнілася роўна 9 год, як набыў першы "нармальны" ровар. Дзеля гэтага давялося ехаць у Менск і доўга блукаць па сталіцы. Калі, урэшце, на Дынама не знайшлося нешта прыдатнае. Хаця, ці прыдатнае яно было - разумелася з цяжкасцю. Дужа дорага для таго часу - так. А асаблівых ведаў дык і не было.

Роварная адукацыя цягнулася саматужна і з цяжкасцямі. Даводзілася ўсё праходзіць на сваіх памылках. Запчастак не было, інструмента не было. Параду мог атрымаць только на кірмашы. Дзе такога ўзроўню ровараў не прадавалі.

Нягледзячы на гэта, адбегаў той першы ровар 30000 км, пасля чаго быў паспяхова скрадзены.

Другі з'явіўся больш за два гады таму. Сітуацыя з веларухам у Магілёве кардынальна змянілася і заставаліся только праблемы выбару. Якія паспяхова скончылся на самым прыгожым і дарагім з даступных.

Гэта невялічкая гісторычная замалёўка. А тут хацеў бы апісаць першую сваю пакатушку, якая доўжылася больш за суткі і адбылася, як вы цяпер разумееце, праз 9 год пасля пачатку актыўнага карыстання веламашыны ў прынцыпе.

Водны паход ПВД: рэчка Сула
Калі: 7 – 9 сакавіка 2006 года

Удзельнікі: 
Кірыл (Kir_2005) - кіраўнік
Жэня
Федзюковіч Юрась (DzedFyodar)
Віця (VektoR)
Міроненка Коля
Настасься
Валодзя
Зьміцер
Андрэй (Bobr)
Зьміцер

Маршрут: в. Марозавічы, м. Рубяжэвічы, в. Гнецькі, в. Кароліна, в. Найдзёнавічы, в. Навасельле, в. Навапольле; Стаўпцоўскі раён Менскай вобласьці.

Солнце, жара, лазурная вода. Всё это мы увидели и испытали на себе! Незабываемые 2 дня на Меловых Карьерах под Волковыском провели мы с кампанией из Бреста.

А началось всё ещё до восхода солнца - собрались мы в 4 утра на жд вокзале, купили билеты и поехали искать себе спальные места на ближайшие 2,5 часа пути. В 7 часов мы были уже в Барановичах.

Наш дизель на Гродно отправлялся аж через час, так что у нас было время чтобы отдохнуть от стука колёс и купить билеты.

Едва мы развесили велики на полки и расселись, как дизель тронулся.

В этом же дизеле мы познакомились с ребятами из Бреста, которые тоже ехали на меловые карьеры на великах. 2 часа пути, и вот - станция Зельва.

Попрощавшись и договорившись с брестскими друзьями встретиться уже на карьерах, мы быстренько выгрузились из поезда.

Водны паход: рэчка Страча

Калі: 28 сакавіка - 2 траўня 2006 года

Удзельнікі:
Федзюковіч Юрась (DzedFyodar) – арганізатар
Простаў Павал
Міроненка Коля - "заўхоз" 
Раманоўская Вольга (Belka)
Рыбачкін Раман (RomanPro)
Туміловіч Вольга
Чэкашаў Сяргей
Чэкашава Натальля
Алег
Сімакова Тацьцяна

Маршрут: возера Вялікія Швакшты, воз. Малыя Швакшты, в. Станічкі, "Галубыя азёры", м. Альшэва, в. Страчанка, в. Алешкі, в. Мал.Страча, м. Альхоўка, р. Вілія, м. Міхалішкі.

Водный поход: речка Страча

Дата: 28 апреля - 2 мая 2006 года

Участники:
Федюкович Юра (DzedFyodar) – организатор
Простов Павел
Мироненко Коля - "завхоз" 
Романовская Ольга (Belka)
Рыбочкин Роман (RomanPro)
Тумилович Ольга
Чекашев Сергей
Чекашева Наталья
Балдецкий Олег
Симакова Татьяна

Маршрут: озеро Великие Швакшты, оз. Малые Швакшты, д. Станички, "Голубые озёра", д. Ольшево, д. Страченка, д. Олешки, д. Мал.Страча, д. Ольховка, р. Вилия, д. Михалишки.

Калі: 22 - 29 чэрвеня 2011 года

Удзельнікі:
Голубевы Кірыл, Каця, Насьця, Наташа
Федзюковіч Юрась (DzedFyodar), Анжаліка
Глявіцкія Генка, Таня
Сяргей
Вольга

Маршрут: в. Зябкі, воз. Доўгае, в. Надазер’е, воз. Шо, в. Перавоз, в. Залесная, в. Германоўшчына, воз. Пліса, в. Пліса

В некотором Nete, на некотором сайте, жил-был форум «Походы». Помогал он туристам друг друга найти да в поход вместе сходить. Вот решил однажды добрый молодец Sayfair с природными богатствами родного государства познакомиться, то бишь в поход сходить, да не в простой, а водный. Видно по земле ходить ему надоело, да и лошадь не хотел он загонять, ей и так скоро на полевых работах пахать придется. Долго не думав, дал он на форуме клич позывной: «Кто, мол, воды не боится да грести умеет – Присоединяйтесь!» И откликнулись на зов этот аж 8 человек; средь них 3 девицы прекрасные: Пашуня, Татьяна да Белка рыжая. Видно наступило им в горнице-то сидеть да вышиванием заниматься.

Собрал Sayfair тот народ честной в горницу свою, на собрание: обсудить, мол, нужно, что да как; да раззнакомится поближе. Сначала, как водиться, чаем напоил, а уж потом и о деле стал говорить. Царство, говорит, наше огромное. Много озёр бескрайних и речек быстрых. А красота то какая – просто глаз не оторвать! Да вот место то одно выбрать нужно. Вот и принялись всей компанией маршрут обсуждать да разные варианты обдумывать. Долго так думали-гадали, да потом на р.Сервечь идти решили. И вода там поспокойнее, и места красивые, и от град-столицы недалеко. На том и порешили.

У пэўным Nete, на нейкім сайце, жыў-быў форум «Паходы». Дапамагаў ён турыстам адзін аднаго знайсці ды ў паход разам схадзіць. Вось вырашыў аднойчы дзіўны маладзён Sayfair з прыроднымі багацьцямі роднага краю пазнаёміцца, то бок у паход схадзіць, ды ня ў просты, а водны. Відаць па зямлі хадзіць яму надакучыла, ды і каня не жадаў ён заганяць, яму вельмі хутка на палявых працах араць прыйдзецца. Доўга не думаючы, даў ён на форуме покліч прызыўны: «Хто, маўляў, вады не баіцца ды грэбці ўмее - Далучайцеся!» І адгукнуліся на покліч гэты ажна 8 чалавек; сярод іх 3 дзяўчыны прыгожыя: Пашуня, Тацьцяна ды Вавёрка рудая. Відаць наскучыла ім у сьвятліцы сядзець ды вышываньнем займацца.

Сабраў Sayfair той народ сумленны ў сьвятліцу сваю, на сход: абмеркаваць, маўляў, трэба, што ды як, хай пазнаёмяцца бліжэй. Спачатку, як робіцца, гарбатай напаіў, а ўжо потым і пра справу стаў гаварыць. Царства, кажа, нашае велізарнае. Шмат азёр бязмежных і рэчак хуткіх. А прыгажосьць та якая - проста вока не адарваць! Ды вось месца толькі адно выбраць трэба. Вось і пачалі ўсёй кампаніяй маршрут абмяркоўваць ды розныя варыянты абдумваць. Доўга так думалі-гадалі, ды потым на рэчку Сэрвач ісці вырашылі. І вада там спакайней, і месцы прыгожыя, і ад град-сталіцы недалёка. На тым і парашылі.

Итак, вот как все начиналось...

Собравшись в пятницу на вокзале, мы отправились в долгожданное путешествие. Сменив электричку на дизель, мы незаметно добрались до Кривичей - нашего места старта. Добрый охотник подсказал нам, как лучше добраться до речки, и мы, взвалив на себя вещи и байды, двинулись в указанном направлении. Пройдя через деревню, мы вышли к прекрасному сосновому лесу. Рядом с ним оказалась и речка, особенно красивая в лучах полной луны. Определившись с местом для стоянки, разбив палатки и приготовив еду, мы ощутили в себе такой прилив сил, что, не дождавшись утра, принялись собирать байдарки. Это было красиво: народ носится по лесу с фонариками, ищет плоскогубцы или винтики, пытается собрать воедино каркас при неверном свете костра и налобных фонариков. Однако, совместными усилиями, нам это удалось, и к трем часам ночи мы, довольные и бодрые, разбрелись по палаткам, чтобы уже в шесть утра встать и начать собираться в путь.

Вось як усё пачыналася…

Сустэўшыся ў пятніцу на вакзале, мы выправіліся ў доўгачаканую вандроўку. Памяняўшы электрычку на дызель, мы незаўважна дабраліся да Крывічоў – нашага месца старта. Мясцовы паляўнічы падказаў нам, як лепей дабрацца да ракі, і мы, узваліўшы на сябе рэчы й байдаркі, рушылі ў вызначаным накірунку. Пройдзячы скрозь вёску, мы вышлі да цудоўнага сасновага леса. Побач з ім і была рака, асабліва прыгожая у промнях поўнага месяца. Вызначыўшыся з месцам для стаянкі, паставіўшы намёты ды зварыўшы ежу, мы адчулі уздым натхненьня, што не чакаючы раніцы пачалі збіраць байдаркі. Было прыгожа: народ скача па лесе з ліхтарыкамі, шукае пасаціжы чы вінцікі, змагаецца з каркасам байдаркі пры мільгаючым святле кастра і налобных ліхтарыкаў. Але ж, сумеснымі спробамі, нам атрымалась усё сабраць, і да трох гадзін начы мы, задаволеныя й стомленныя, разышліся па намётах, каб ужо ў шэсць гадзін ранку ўстаць і пачаць зьбірацца на шлях.