Водны паход: рэчка Клява.

Калі: 4 - 7 лістапада 2006 году

Удзельнікі:
1. Федзюковіч Юрась (DzedFyodar)
2. Халымон Зьміцер
3. Міроненка Коля
4. Ларыса
5. Уладзімер
6. Наташа (Нашка)
7. Валера
8. Наташа Багдановіч
9. Жураўлёў Васіль Васільевіч
10. Сабадаш-Радзько Фёдар
11. Сярога (dark)

Маршрут: в. Карытніца, в Волы, в. Дуброўна; Менская вобл., Бярэзінскі р-н.

04.11.2006 - субота

Заброску рабілі ў цяжкіх пагодных умовах. Мокры сьнег і вецер - зьніжалі небязпечнасьць паездкі да нулю. Але кіроўца аўтобусу быў няўмольны, чы адчайны - прафэсіянал, чы як мы, бязглузды. На шчасьце за рэчкай Берэзінай усё супакоілася. Сьціхла сьнежная завіруха і зусім ня дзьмуў вецер.

Лягер рабілі на правым беразе Клявы, збочыўшы з шашы, насупраць вёскі Карытніца. Перад носам замерзшы стάрык і, крыху далей, рэчышча два мэтры шырынёй. Праз яго перакінуты бэтонны масток. Да мастка - рака ў ільдах, ніжэй мастка - не зусім уся вада схована пад ільдамі. Аптымізм прысутнічае. Паход будзе.

05.11.2006 - нядзеля

Iдыёцкі перавод гадзіньнікаў не дае мне спакою. Толькі стала віднець - я на нагах. Касьцёр, гатоўка сьняданку і пачынаем складваць байдаркі. Лягер патроху прачынаецца, але працэс збору байдарак зацягнуўся. Выперліся на ваду толькі ў 11 гадзін.

Рух па Кляве адразу нагадаў нам час і пору году, у які мы надумаліся рабіць паход. Берагі Клявы, звужаюцца да мэтра і пры гэтым бераг схоплены льдамі таўшчынёй да сантымэтра. Веславаць прыводзілася адпіхваючыся ад берага. Затое Нашке нехта, пры зборы ў паход, уручыў скальны ледаруб. Вось ён нам і згадзіўся, асабліва на другі дзень.

Да моста шашы Менск-Магілёў, пры невялікай да яго адлегласьці (700 мэтраў), сустрэліся аж дзьве бабровыя плаціны. Другая, аж перад мостам шашы ў 5 мэтрах. Вось жа ж асьмялелі гэтыя бабры.

Далей да вёскі Волы рэчка Клява прыгожа пятляе ў пазабалочанай пойме то падыходзячы, то уцякаючы ад цёмнага лесу. Лес зьмешаны, у асноўным з магутных ёлак. І як толькі рака дабліжаецца да лесу - чакай завал, хоць маленькі, але абавязкова будзе. Канешне, пасьля нашага праходу іх стала меней роўна на тую колькасьць, што нам сустрэлася, бо адразу было бачна, што па рацэ ў гэтым месцы - мы першыя на байдарках. Адначасова сустрэліся і некалькі лядовых завалаў-затораў. Пераадоленьне такіх ажыцьцяўлялі са сьмехам і жартачкамі пра горы, ледаруб і "7Б"-катыгарыйны паход. Перадаць словамі настрой немажліва, аднак болей фантастычнага відовішча навокал я яшчэ ня бачыў. Лёд, шэрань, рака, байдаркі і турысты, ТУРЫСТЫ!

Абед быў хуценькі і прагрэцца так і не пасьппелі. Хутчэй рушылі далей з жаданьнем саць на начоўку. Але месцаў для прыдатнай стаянкі - няма. Насупраць вёскі Волы прышлося стаць на нязграбным беразе, бо пераадольваць заваль жаданьня не было. Аднак, як паказала практыка, мы з любога месца можам зрабіць прыўкрасную стаянку. Прыйшлося вырубіць увесь маладняк і на два мэтры ўгору сухія галіны елак. Цяпер можна сьмела казаць - месцы для стаянак - Ёсьць! За дзень пройдзена каля 8,5 кілямэтраў.

06.11.2006 - панядзелак

Для мяне ранак пачаўся а палове на пятую гадзіну чыстым месячным небам па-над Клявой, маленькімі дамкамі вёскі Волы і недзе ўдалечыні з коміна віецца дымок. Цёмна, але поўны месяц асьвятляў зямлю чыстым белым сьветам. Яго "праменьні", праходзячы праз галіны дрэваў, рабіліся танюткімі бы іголкі і вычэплівалі з цемры нашыя палаткі і байдаркі.

Мароз у гэтую ноч, давяраючы электроннаму тэрмомэтру, зьніжаўся да -11 градусаў. А гэта і адчувалася самым кончыкам носу. Байдаркі ж, вынесеныя з вады, зрабіліся цэльнымі льдзінамі, прымерзлымі да зямлі. Як працягваць далей паход я ня ведаў, але вырашыў пра гэта ня думаць і пайшоў гатаваць сьняданак.

Да часу, калі сьняданак быў з'едены, а рэчы ўпакованы, байдаркі крыху адтаялі. Па гэтаму без турбот, але ўсё ж падазрона, мы стартавалі, каля 10 адзін. І тут пачалося!

Тое, што рэчышча Клявы не жадала пашырацца, дык яно й цяпер болей сьцягвалася льдамі! Да вёскі Старыя Прыборкі шлі з захапленьнем ад надвор'я, але паціху. Не давалі йсьці льды абапал берагоў. Тэхніку веславаньня прыйшлося зьмяніць на тэхніку "рубілава" вёсламі. А Васіль Васільевіч увогуле затрымліваў хаду групы немагчымасьцю зрабіць нармальны паварот на крутым загібе рэчышча на сваёй тройцы. Карма зусім не жадала ўпісвацца па прасечанай ў ільдах "сьцяжынцы" нашымі двушкамі. Таўшчыня ільдоў дасягала 2-2,5 сантымэтраў. Але нам тое было толькі ў радасьць. Сонейка грэла нашыя плечы і прымушала прыжмурвацца. На берагах, пераліваючыся рознымі колерамі, мільгацелі льдзінкі шэрані, а па лёдзе разьбягаліся абломкі, сечаныя нашымі вёсламі.

У вёсцы Старыя Прыборкі схадзіць у краму па хлеб не атрымалася. Ага, чакай – канешне, крама ў выходны не працуе. Але мы не адчайваліся. Рушылі далей. А далей стала зусім цікава.

На рэчцы кавалкаў чыстай вады ня стала зусім. Роўны слой ільдоў падмігваў нам адлюстраваньнем сонечных промняў. Таўшчыня лёду была ад 3 да 7 сантымэтраў. Мы да такога падрыхтаваны не былі. Пачалася самая вясёлая частка паходу. Кожны экіпаж рабіў наступнае: пакуль ёсьць магчымасьць - разганяешся, ускокваеш на лёд і прадаўліваеш яго сваёю вагаю, пакуль дынаміка хады байдаркі не заканчваецца. Адпіхваешся ўзад, вызваляючы месца і чакаеш. Наступны экіпаж робіць аналягічны парадак дзеяньняў і гэтак далей.

Мдя, такім макарам не далечы нам атрымалася прапхнуцца. І як вынік Валодзя атрымаў парэз на носе. Якраз час абеду, таму вырашана рабіць яго і рамантавацца. На шчасьце болей ні ў каго яўных турбот вызначана не было.

Пасьля абеду працяг быў цяжкім ува ўсіх разуменьнях. Таўшчыня лёду толькі павялічвалася. Адпрацаваныя мэтады не спрацоўвалі і прышлося хутка камандаваць "стоп", якраз ля прыдатнага для гэтага месцы ля вёскі Дуброўка.

Далейшы пераказ немагчымы, бо суцэльны рогат ад таго, што мы пабачылі дастаўшы байдаркі з вады. Байдарка Каляна была ашаламляльнай. Гледзячы на ўсё гэта: на раку, на байды, на саміх сябе, вырашана болей нікуды не сплаўляцца, а пераначаваўшы і адпачнуўшы здымацца заўтра з гэтага цудоўнага месца. Вырашана - зроблена. Вось толькі кожнага турбуе пытаньне: а як жа ж разьбіраць байдаркі пры такім марозе. Пабажыўшыся, што нешта прыдумаем вырашылі болей аб гэтым сёньня ня думаць, а занімацца лягерам і побытам. І вось усё б нічога, весела, але тут падзьмуў моцны бакавы вецер, які прынёс добры сьнегапад. Сыпала так прыгожа і моцна, што на ранак....................

За дзень пройдзена рэкордна "малы" кавалак ракі - 6,3 кілямэтры. Хоць і "маслалі" на поўную. Хто мае пахваліцца меншым - разам пасьмяемся!

07.11.2006 – аўторак

На ранак мы прачнуліся пад 20-ці сантымэтровым слоем сьнегу. Але стала цёпла. Праўда плянаў мяняць ня сталі і вабілі час добрай кампаніяй, пэрыядычна робячы зборы.

А фоткі раю паглядзець! Агульны кілямэтраж казаць амаль сорамна, але падкрэсьлю: агулам пройдзена каля 15 кілямэтраў. Але колькі ўражаньняў!!